एक दिवस असाच एकांतात बसलो !
बघता बघता अचानक आठवनींत फसलो !
सर्वात पहिल आठवल ते माझ सुंदर बालपन !
संसकाराचे बाळकडू घेताना मीळालेलं शहानपन !
शाळेत जायला लागलो तेव्हाचे ते बोबडे बोल !
आजूनहि आठवतात जसे हृदयात दडलेत खोल !
बघता बघता शाळेच्या इयत्ता बदलत गेल्या !
मूले सगळी तीच पण बाई बदलत गेल्या !
मग खरा सुरू झाला भविष्याचा खेळ !
दहाविच्या आभ्यासात विरगळुन गेला वेळ !
कॉलेजमद्दे गेलो तेव्हा नविन मीञ बनले !
मीञांच्या गप्पांमद्दे माझे ते दिवस सरले !
कॉलेजमद्दे एकदा प्रितीची लाट उसळली !
तीची माझी पहिलीच भेट प्रेमामद्दे मीसळली !
पुस्तकाप्रमाने हळु हळु सारेच पलटून गेले !
जसे एखादे फुलपाखरू हातात रंग ठेवून गेले !
.............................................कविकुमार
No comments:
Post a Comment