-:( भोग ):-

आले देवपण ज्याला 

घाव टाकिचे सोसले 

जगताना जीवनाचे 

भोग कोणाला चुकले 

आलो गरीबाच्या पोटी 

जन्म मातीमोल झाला 

ज्याला पुजले मनाशी 

तोच डावलुन गेला 

भुक लागते पोटाला 

घास नशिबात नाही 

शोध घेता देवळात 

देव दगडात नाही 

अरे मानसा मानसा 

जाण मानसाची खंत 

जात-पातीपाई केला 

भाऊ मानसाचा अंत 

कविकुमार - 

(८।७।१३)

-:[ मनाचे भाव माझ्या ]:-

विसरता येत नाही 

असे उरलेच काही 

मनाचे भाव माझ्या 

तिला कळलेच नाही 

तिला सजनी म्हणालो 

कधी हरनी म्हणालो 

तिच्या डोळ्यांत तेव्हा 

जरी पुरता बुडालो 

उरीचे स्वप्न माझे 

कधी सजलेच नाही 

मनाचे भाव माझ्या 

तिला कळलेच नाही 

तिने वचने दिलेली 

कधी ना सोडण्याची 

तरी अधुरीच माझी 

कहानी जीवनाची 

मला स्विकारनेही 

तिला जमलेच नाही 

मनाचे भाव माझ्या 

तिला कळलेच नाही 

कविकुमार - 

(१९।६।१३)