जी ओठावरती स्पुरली
ती खरी कविता होती !
जी शब्दांतून निखळली
ती खरी कविता होती !!
यादेत एकदा राणी मी
स्मरले जेव्हा तुजला ;
जी गालावर ओघळली
ती खरी कविता होती !!
वाटेत भासली मजला
ती साथ कुणाची तेव्हा ?
जी छाया दूर पसरली
ती खरी कविता होती !!
गेलीस दूर तू इतकी
आयुष्य अपुरे झाले
जी डोळ्यातुन बरसली
ती खरी कविता होती !!
एकाच तुझ्या स्पर्षाने
रोमांच दाटले आता ;
जी अंगावर मोहरली
ती खरी कविता होती !!
तू तोडलास जो माझा
लचका या प्रारब्धाचा ;
जी जखमेतुन भळभळली
ती खरी कविता होती !!
ती लाट हवेची जेव्हा
सांगावा घेवून आली ;
जी हृदयातुन निघाली
ती खरी कविता होती !!
कविकुमार -
(२५।५।१४)
