-:[ जरासे ]:-

गजल 

अंधार फार झाला , सांभाळले जरासे! 
आकाश पांघराया , कवटाळले जरासे! 

सौँदर्य अंतरीचे गर्दीत शोधताना; 
वाटेत जीवनाच्या , ठेचाळले जरासे! 

घेऊन आठवांना काळीज कापते रे; 
प्राशून आसवांना मी , ढाळले जरासे! 

या वाहत्या झऱ्‍याला केले जपून गोळा; 
पण दुःख यार माझे फेसाळले जरासे! 

सूर्यास पाहिले मी , तो तर 'कुमार' होता; 
उगवेल या भयाने कुरवाळले जरासे! 

कविकुमार - 
(१३।८।१३)

-:( तुझ नाव राहून गेल ):-

अश्रु पुन्हा ओघळले आज 

सखे तुझी आठवण काढताना 

नाही विसरू शकलो तुला 

मी आजही पुढे चालताना 

गंध त्या क्षणांचा सखे 

आजही विरला नाही 

जखमा माझ्या मनाच्या 

आजही भरल्या नाही 

किती वर्ष सरले तरी 

तू आजही तीथेच आहे 

मनातली तुझी जागा 

आजुनही तशीच आहे 

एकांतात भेटून सखे 

हितगुजनेही राहून गेलं 

आठवणी पुसून टाकल्या 

तरी तुझ नाव राहून गेलं 

कविकुमार - 

(२४।७।१३)

-:( आकाशी नभ गरजत होते ):-

आकाशी नभ गरजत होते 

तुझ्याच साठी बरसत होते 

फुलराणीचा गंध सखे तू 

मोरपीसाचा रंग सखे तू 

तुला पाहण्या आकाशीचे 

चंद्र चांदणे तरसत होते 

आकाशी नभ गरजत होते 

तुझ्याच साठी बरसत होते 

मज हृदयीचा श्वास सखे तू 

जगण्याचा निश्वास सखे तू 

तुला शोधण्या भवतालीचे 

वारे देखील भटकत होते 

आकाशी नभ गरजत होते 

तुझ्याच साठी बरसत होते 

लावंण्याची बाग सखे तू 

स्वरमालेचा राग सखे तू 

तुला भेटण्या शीँपल्यातले 

मोती देखील उमलत होते 

आकाशी नभ गरजत होते 

तुझ्याच साठी बरसत होते 

कविकुमार - 

(२६।७।१३)