आज तुझी आठवन मनात पुन्हा जागी झाली.
नकळत माझ्या डोळ्यांची पापनी ओली झाली.
खरच माझ्या हृदयात तुझे स्थान मोठे होते.
ख-या प्रेमाची साक्षं म्हणुन आश्रु डोळ्यांत दाटले होते.
असे वाटले तेव्हा खरच खुप रडावे.
दुभंगलेल्या काळजाला शरीराबाहेर काढावे.
विसरने जरी अशक्य तुजला मी माझे प्रयत्न सोडनार नाही.
तुझे-माझे अपुर्ण प्रेम दुस-यापुढे मांडनार नाही.
मन माझे नाजूक होते तरी तुला देवून टाकले.
माझा विचार न करता कसे एका क्षणात तोडून टाकले.
सांग तुला कधीतरी माझी आठवन सतवते का ?
जुन्या आठनीँची बाराखडी नकळत ओठांवर रेँगाळते का ?
मन नावाची गोष्ट देवाने बनवून चुक केली का ?
खरच सांग मनापासुन मी इतका वाईट आहे का ?
....................................................कविकुमार
किती भोळा आहेस रे तू
ReplyDelete