तुला सोडुन जान्याची खंत
नेहमीच मला सतावत जाईल ।
खुप काही दिलं आणि
खुप काही घेवून जाईल ।
आठवणीँचे ओझे वाहून
नेताना सुखाचे मोती देवून जाईल ।
अश्रु नकळत टिपताना तुझे
मी ओठावर स्मितहास्य
सोडून जाईल ।
शिजविताना भविष्याचे
निखारे मी भुतकाळाला
स्मरत जाईल ।
जाता-जाता एकदा तुला
डोळेभरुन पाहून जाईल ।
एकांतात तूझेच शब्द मी
पुन्हा-पुन्हा गिरवत जाईल ।
जवळ होतो जेव्हा, तेव्हा
कदर नव्हती माझी मी
खुप-खुप दुर नीगून जाईल ।
विसरने मला, नाही होनार
शक्य तूला मी एकांतात
तूला रडवत जाईल ।
डोळे ओलावतील तूझे,
माझी कुशी तूला आठवत जाईल ।
मी जवळ नसेल तुझ्या पण
माझा आभास तूला सतावत जाईल ।
......................-कविकुमार
(15/11/2011)
No comments:
Post a Comment