गजल
आठवांच्या वेदनेला बांधले मी छावणीला
त्या क्षणाच्या जिँदगीशी खेळतो मी रासलीला
दूर माझ्या तू जरीही याच हृदयी सोबतीला
आसवांचे दुःख सारे चिकटलेल्या पापणीला
जिँकलेली तू मला पण मी कुठे गं हारणारा
भावनांशी झुंजताना सावरे या पाकळीला
संपली माझी प्रतीक्षा पण तरी एकांतता का ?
धूर्त या भोळेपणाची का बसवली कोणशीला
कोण कुरवाळुन गेले रे "कुमारा" सोनियाला
बैसले आयुष्यभर मी आज त्याचा राखणीला
- कविकुमार
(२।११।१२)
No comments:
Post a Comment