जाते आहेस सोडून मजला
खुशाल जा , पण हिशोब दे !
नात्यासाठी साठवलेल्या
स्वप्नांचा तू हिशोब दे !
चंद्रालाही सांगत होतो
तुझी नी प्रित अशी
तुझ्याचसाठी जागवलेल्या
राञींचा तू हिशोब दे !
वेचत होतो फुले मी जेव्हा
बाग सकाळी जागत होती
हृदयाभोवती मोहरलेल्या
गंधाचा तू हिशोब दे !
कशी अवेळी भेटत होती
तुझी आठवण मजला
तुझ्याचसाठी घालवलेल्या
वेळेचा तू हिशोब दे !!
डोळ्यांच्याही पापण्यांतली
ओल कडेची दडवत होतो
तुझ्याचसाठी ओघळलेल्या
अश्रुंचा तू हिशोब दे !!
कविकुमार -
(१२।२।१४)
No comments:
Post a Comment